Het onderwijs is op zoek naar vernieuwende manieren van werken en leren. Werkwijzen die aansluiten bij de roep om leerkracht en leerling weer meer eigenaar te maken van hun eigen leer- en onderwijsproces. Met veel aandacht voor de persoonlijke en sociale kant van het leren, in het verlengde van de 21e eeuwse vaardigheden.Prosumerend leren is zo'n aanpak. De drijfveer erachter is dat leren veel te veel het consumeren van leerstof is geworden. Bedacht door volwassenen en klaargezet voor kinderen. Een instructieaanpak als directe instructie is hiervan een voorbeeld. Het sterke van deze aanpak is dat leerlingen veel ondersteuning kunnen krijgen bij het leren. Het zwakke dat de verantwoordelijkheid voor het leren wel heel erg bij de leerkracht wordt gelegd.
Het tegenovergestelde zou zijn dat we kinderen proberen te laten leren door ze dingen te laten produceren, bij voorkeur in de vorm van zelfontworpen toepassingen. De huidige aandacht voor design thinking, omgezet naar ontwerpend leren, is hiervan een voorbeeld. Zuiver producerend leren levert echter wel de nodige risico's op voor leerlingen die veel instructie en feedback nodig hebben om zich de doelen eigen te maken. Dus ligt de tussenweg voor de hand.
Prosumerend leren is het midden tussen beide genoemde aanpakken. In de onderstaande presentatie komen de hoofdlijnen van deze manier van leren aan de orde.