Leren persoonlijk maken is het topic dat momenteel het meest aandacht krijgt op veel vernieuwingsagenda's. Als streven natuurlijk meer dan terecht, maar tegelijkertijd is het toch ook wel een enorme open deur. Ik ontmoet nooit iemand die tegen is, net zoals niemand zal ontkennen dat smaken verschillen en we ook niet allemaal dezelfde sokken gaan dragen of ons hetzelfde massa kapsel aan laten meten. En dat geldt natuurlijk ook voor leren. Als het effectiever kan door het een beetje te finetunen, dan is alles wat werkt welkom.
Maar tegelijkertijd is er ook een enorme discussie over hoe we onderwijs persoonlijker kunnen maken. En in die discussie gaan woorden als differentiëren, individualiseren en personaliseren door elkaar lopen. Het gevolg is dat we allemaal veel roepen, maar niet hetzelfde bedoelen. En dat is op z'n minst heel lastig, maar het werkt daarnaast ook nog enorm vertragend. Met als risico dat er zoveel ruis op de lijn ontstaat, dat het hele streven in totaliteit afgeserveerd wordt als onhaalbaar of zelfs onwenselijk.
Op zich hoeft het allemaal op ideeniveau niet zo heel lastig te zijn. Persoonlijk staat voor vele smaken en behoeften, dus waarom zou er dan maar één goede manier van persoonlijk leren zijn. Dat is natuurlijk ook niet het geval, want de juiste keuzes voor een school zijn ondermeer afhankelijk van de leerlingpopulatie en het schoolconcept.
Tijd dus om eens verder in te zoomen op de wereld achter het persoonlijk leren en de keuzes die daarbij een rol kunnen spelen. In de onderstaande discussiefilm werk ik vier vormen van persoonlijk leren uit. Ik ben benieuwd waar u uiteindelijk voor gaat.
Maar tegelijkertijd is er ook een enorme discussie over hoe we onderwijs persoonlijker kunnen maken. En in die discussie gaan woorden als differentiëren, individualiseren en personaliseren door elkaar lopen. Het gevolg is dat we allemaal veel roepen, maar niet hetzelfde bedoelen. En dat is op z'n minst heel lastig, maar het werkt daarnaast ook nog enorm vertragend. Met als risico dat er zoveel ruis op de lijn ontstaat, dat het hele streven in totaliteit afgeserveerd wordt als onhaalbaar of zelfs onwenselijk.
Op zich hoeft het allemaal op ideeniveau niet zo heel lastig te zijn. Persoonlijk staat voor vele smaken en behoeften, dus waarom zou er dan maar één goede manier van persoonlijk leren zijn. Dat is natuurlijk ook niet het geval, want de juiste keuzes voor een school zijn ondermeer afhankelijk van de leerlingpopulatie en het schoolconcept.
Tijd dus om eens verder in te zoomen op de wereld achter het persoonlijk leren en de keuzes die daarbij een rol kunnen spelen. In de onderstaande discussiefilm werk ik vier vormen van persoonlijk leren uit. Ik ben benieuwd waar u uiteindelijk voor gaat.